De tweede stap naar picknicken onder de Eiffeltoren. (17/02/2021)

De dag was daar, 17 februari! Vandaag horen we (ik en mijn vriendinnen) waar wij heen gaan op minor. Allemaal een tikkie (extra) hyperactief door de zenuwen. Melissa, Pumah, Julia en ik hadden besloten om deze zoom meeting samen te kijken om er toch nog extra bijzonder moment van te kunnen maken en dat met elkaar te kunnen delen.

De zoom meeting begint, gelukkig had mevrouw Slingerland ervaring met types zoals wij en vertelde ons de praktische informatie vóór dat ze vertelde waar we heen gingen. Door de zenuwen hebben we nog de helft gemist omdat we zaten te kleppen maar de docent had er in elk geval over na gedacht.

Het moment is daar, allemaal worden wij in een andere zoom meeting geplaatst met mensen die, waarschijnlijk, naar de zelfde plek gaan. Daar zat ik, met alleen maar mensen die naar Duitsland wilde. Mijn grootste nachtmerrie, ieder z'n ding maar Duitsland is in elk geval niet het mijne. Dus een lichte paniek kwam bij mij om de hoek kijken 'ze zal mij toch niet hebben ingedeeld in een random land wat niet in mn top 3 stond??'. Ik was groep 3, mevrouw ging de groepen af van 1 tot en met 9. Daar kwam ze, omg, daar kwam ze!!! 'Robin laten we maar gelijk gaan beginnen met jou', mevrouw, dat lijkt mij een heeeel strak plan!!

Mini hart aanvallen, tromgeroffel, de harde stem van melis en de paniek van Julia er door heen, pumah die de boel een beetje kalmeerde en ik in de kamer ernaast die het bijna bestierf. 'Robin jij gaat naar..... INSEEC in.... PARIJS.

OMG OMG OMG OMG OMG OMG OMG OMG. PARIJS, DE STAD VAN DE MODE!! (en de liefde, maar who cares) IK GA 5 MAANDEN MODE (& marketing) STUDEREN IN PARIJS!!!!!!! Geen Milaan, niet mijn eerste keus, maar hallo, PARIJS. Mij hoor je niet klagen.

Ik naar Parijs, Melissa en Julia samen naar Valencia en Pumah naar Zweden! Alle 4 een hele andere kant op maar alle 4 ontzettend blij!

Wij gaan allemaal, individueel, op avontuur! Het kwartje viel pas s'ochtends, toen pas was de eerste hard attack achter de rug. De tweede hart attack volgde vrij snel toen ik de huize prijzen van Parijs zag! Ik heb grotere honden hokken gezien in mijn leven!

Maar dat is weer een zorg voor later, nu eerst maar eens mijn frans gaan bijspijkeren en gaan beseffen dat ik, een nuchtere Hellevoetse Disney fan dalijk ga studeren in Parijs!!! (waar ook Disney land zit, what is meant to be will be, zeggen ze wel eens)

Jullie horen het wel!

The greetingzz of zoals ze in Parijs zeggen: Au revoir!

Kus,

Rob